keşke görmeseydim de
tutsak olmasaydım susan sözlerinle
kimsenin göremediği, gözlerinin gülen ta en içine
tutsak olmak hem de dokunamıyorken
tutsak olmak hem de o neye tutunuyor bilemezken
tutunmak yalandan düşlere gerçeği önünde duruyorken
benim bu inişli çıkışlı ruhuma her şey çok azmış gibi
şimdi bir de ne olduğunu yine anlayamadığım bir mandal daha
astım oraya bir şey ama ne hiç bilmiyorum
ben neyi biliyorum ki zaten
kendimi bile bilmiyorum ben
neden, nerede, kimleyim? kimdenim? kimsizim?
kimlerle boğuluyorum, kimlerden helalim?
harama batmışım belki de kimden medet umuyorum?
kim? ben mi? ben kimim peki? içinden çıkamadığım girdabım..
kaoslu sevgi adasıyım
lodosun zaman zaman uğradığı, kaosun eksik olmadığı
bazen de ışık adasıyım
herkes ışıklarımı söküp götürene kadar yanıyorum
sonra aniden sönüyorum
çünkü ben her gün bitiyorum
neden, kimden, kimle, kimsiz? hiç bilmiyorum ama ben bitiyorum..
vara doğru mu bitiyorum, yoksa çoğa doğru mu?
bak, yine bilmiyorum..
bir gün bilirsem eğer, seni de bileceğim diye düşünüyorum..