ruhumda kara bulutlar geçişi var

aydınlanmayan bir gün geçişindeyim

geçen her gün geçmeyen bir yıl gibi adeta

geçmeyen yıllar biriktiriyorum posta kutumda

gelen her şeyi saklıyorum ruhumda

kirlisi, temizi, yalanı, doğrusu, eğrisi, büğrüsü

saklama alanım kalmadı artık dosyamda

sil diyor, yer açılsın

neyi silsem artarım, neyi silsem eksilirim

bilmiyorum

neyi alsam çoğalırım, neyi kabul etmesem yücelerim

bilmiyorum

hiç bilmeden koştuğunuz oldu mu

nereye, neden koştuğunuzu bilmeden

hiç arafta oldunuz mu

doğruyu bilip yanlışta sahne aldınız mı hiç

replikleri ezberden okudunuz mu

ruhunuzu küçültüp saklama dolabına koydunuz mu

sonra orada unuttunuz mu

gerçeğe ayak uydurdum derken

ayaklara düşmüş bir oyun uydurdunuz mu

o zaman anlarsınız beni

yüreğimin sancısını, ruhumun sızısını kavrarsınız

çareyi kaçmakta bulmamı anlarsınız da yine de sorarsınız

neden koydun ruhunu o saklama kutusuna, açaydın ya dağ, taşa, nefes aldıraydın ya

ama bilmezsiniz ruh bu ya, bu yalan sahnesine ne aşina ne bağışık

soldurmaktansa saklamak bazen deva